Karimi’nin açıklamaları şu şekilde:
Afganistan’daki bir kadın benimle irtibat halinde. Ağlıyorlar. Şu anda sessizlik var. Barış süresinin de kısa olacağını tahmin ediyoruz. Kadınlara doktorluk, polislik, öğretmenlik izni vereceklerini ama İslami kurallara göre olacağını söylediler. Ülkedeki kadınlar iyimser değil. Amerika’ya, Kanada’ya kaçanlar, kaçmak isteyenler var. Kadınların üzerinde çok baskı var. Ne yapacaklarını şaşırmış durumdalar. Üzücü ve karanlık bir dönem bizi bekliyor.
Kelimeler duygularımı ifade etmeye yetmiyor. Taliban’ın değişeceğine inanmıyorum. Eğer Taliban değiştiyse önce ideolojinin değişmesi lazım. Ama Afgan kadınları asla vazgeçmeyecek. Halkım için sesimi duyurmaya devam edeceğim. Bayrağım da burada öpüyorum işte.
Anılarım çok taze. Size bir şiirle ifade edeyim. Anı unutmaz, hafıza yanılmaz. Benim kötü anılarım var. Babam diplomattı, annem bankacıydı. Mücahitler geldiği zaman da aynı şeyler oldu. Mücahitler 7 farklı gruptan oluşuyordu ülkeyi yerle bir ettiler. O zaman ben gazeteciydim, evimi roketlerle yerle bir ettiler.
Pakistan’a kaçtım. Ben Kabil’de doğdum, Mustafa Kemal Atatürk’ü de hatırlıyorum. Ama çok üzgünüm şu anda kendimi çok kötü hissediyorum. Keşke burada Atatürk’ü daha çok dinleseydiler. Evet ben genç bir gazeteciydim, ünlü bir gazeteci oldum ama kaçmak zorunda kaldım. 20 yıldır her gün acı çekiyorum. Barışı rüyalarımda görüyorum sadece. Sevdiğim ülkeyi çok çok özlüyorum.
Taliban’a sesleniyorum. Eğer cumhurbaşkanımızın koltuğuna oturduysanız oradaki bayrağa dokunmayacaktınız. Ama ne yazık ki oradaki Cumhuriyet bayrağını kaldırdılar ve kendi bayraklarını oraya koydular.
Uluslararası kamuoyuna şunu söylemek istiyorum: Sözlerini tutmalılar. ABD ve uluslararası kamuoyu Taliban’ın taahhütlerine uyup uymadıklarını gözlemlemeliler. Kadınları orada tek başına bırakmamaları lazım. Burada her şeyi anlatamıyorum kimin ne kadar acı çektiğini herkes biliyor. Afgan anneleri, kızları, çocukları artık hayatlarına devam edebilmeli.
News
